Το να ξεκινήσεις να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου (στη συγκεκριμένη περίπτωση ξεφέυγοντας από τον κλασσικό τρόπο που παίρνεις απλά ένα κομμάτι χαρτι κι ένα μολύβι), αποτελεί πάντα μια καθαρά προσωπική υπόθεση του καθενός, ακόμη κι αν αναφερόμαστε σε μια ομάδα αρκετών ατόμων, τα οποία θα καθοδηγήσεις προς τον ίδιο μακρύ δρόμο... Πάντα υπάρχουν οι προσωπικές επιλογές του πόσο αργά ή πόσο γρήγορα θα προχωρήσει κανείς, πόσα συντόμια θα πάρει, πόσες φορές θα σταματήσει να ξεκουραστεί ή θα νιώσει την ανάγκη να κάνει πίσω. Όπως πάντα θα υπάρχουν οι φορές που κάποιος θα διστάσει να προχωρήσει ή θα συνεχίσει σίγουρος για τον εαυτό του κι άλλα τόσα σημεία που διαμορφώνουν το προσωπικό μας στίγμα, ακόμα κι αν πορευόμαστε όλοι μαζί στον ίδιο δρόμο, έχοντας όλοι τον ίδιο τελικό προορισμό...
Ο στόχος είναι η αυτονομία και η λειτουργική ανεξαρτησία των ατόμων με αναπηρίες, ούτως ώστε να διεκδικούν ισότιμα το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην επαγγελματική ανάπτυξη, στην κοινωνικοποίηση, στην αυτομέριμνα και στην ψυχαγωγία. Το ζητούμενο είναι πάντοτε οι ίσες ευκαιρίες και τα ίσα δικαιώματα! (Μαύρου, 2005)