Στην ανάρτηση αυτή θα ήθελα να αναφερθώ στην προσωπική μου εμπειρία από τη χρήση των Υποστηρικτικών Τεχνολογιών, μιας και καλή είναι η θεωρία και τα μεγάλα λόγια, η εφορμογή όμως σε πάει σε άλλο κομμάτι και σου δίνει άλλη οπτική των πραγμάτων...
Από το Μάιο κάνω φροντιστήριο σε ένα παιδί τρίτης δημοτικού το οποίο είναι διαγνωσμένο με δυσλεξία. Οι γονείς του τότε μου τον έφεραν, αφού με ήξεραν από πριν προσωπικά και ήξεραν ότι ασχολούμαι με θέματα διαφορετικότητας και προωθώ ένα ενιαίο σχολείο και κατ' επέκταση κοινωνία.
Άξιο σημείωσης είναι το γεγονός ότι πριν μου τον φέρουν (ίσως θεώρησαν καλό, ποιός ξέρει) μου ανάφεραν ότι άλλοι δύο εκπαιδευτικοί προσπάθησαν να του παραδώσουν μαθήματα με αποτυχία, ότι ο ίδιος δεν ξέρει να διαβάζει και να γράφει και η μόνη τους απαίτηση ήταν να μάθει να διαβάζει και να γράφει.
Ξεκινήσαμε με το μικρό μαθήματα και οφείλω να ομολογήσω ότι κάποιες μέρες ήταν πιο εύκολες και κάποιες πιο δύσκολες... Υπήρχαν μέρες που απλά δεν ήθελε να συνεργαστεί με οτιδήποτε κι αν είχα ετοιμάσει και είχα στο μυαλό μου να κάνουμε κι έπρεπε εκείνη την ώρα να βρω ένα τρόπο να του αλλάξω διάθεση και να τον έχω κοντά μου...
Δεν θα κρύψω το γεγονός ότι υπήρχαν στιγμές που ο ίδιος ένιωσα ανίκανος να τον προσεγγίσω και να τον βοηθήσω και να μιλήσω στους γονείς του να σταματήσουμε για να πάνε το παιδί κάπου αλλού που ίσως μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο. Πάντα όμως κάτι με κράταγε από το να τα παρατήσω..
Από το Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο ο μικρός δεν ανταποκρινόταν.. Ποτέ μου δεν είχα συναντήσει προβλήματα απειθαρχίας όπως αυτά που άκουσα ότι συναντούσαν μαζί του οι προηγούμενοι δάσκαλοι, όμως σ' όλο αυτό το διάστημα δεν έδειχνε ούτε το παραμικρό σημάδι βελτίωσης. Οι γονείς φυσικά, το μόνο που ήθελαν όπως ανέφερα και πιο πάνω, ήταν ο γιός τους να μάθει απλά να διαβάζει και να γράφει, κάτι που δεν είχαμε καταφέρει μέχρι τότε, βλέποντας τον όμως να μην δείχνει καμιά αντίσταση στη συνάντηση μας για το μάθημα κι εμένα να μην τους αναφέρω κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς, μάλλον αρκούνταν σ' αυτά.
Μια βδομάδα πριν το τέλος του Οκτωβρίου είχα αποφασίσει ότι θα έδινα κι αυτό το μήνα περιθώριο κι αν δεν έβλεπα κάποια πρόοδο, θα μιλούσα στους γονείς του.. Από αρχές Νοεμβρίου και μετά ο μικρός άλλαξε από τη γη μέχρι τον ουρανό! Άρχισε να διαβάζει και να γράφει!!! Φυσικά τα γράμματα του ήταν αρκετά μεγάλα, ξέφευγαν από τη γραμμή και πολλές φορές δεν διαβάζονταν καν, αλλά είχαμε κάνει το πρώτο βήμα, κάτι που μου έδωσε το κίνητρο να συνεχίσω (φυσικά τώρα που μιλάμε διαβάζει με ευκολία, γράφει με ακόμη περισσότερη ευκολία, έχει μάθει αρκετή ορθογραφία και μπορεί να γράψει μέχρι μια παράγραφο 5 γραμμών από μόνος του για ένα θέμα, αρκεί να είναι κάτι που να του αρέσει).
Ο λόγος για τον οποίο έγραψα πιο πάνω όσα έγραψα δεν είναι σε καμιά περίπτωση για να το παινευτώ, αλλά για να δώσω μια εικόνα της κατάστασης πριν προχωρήσω στο ρόλο που έπαιξαν σ' αυτή τη μεγάλη αλλαγή οι Υποστηρικτικές Τεχνολογίες!
Κάτι που ανακάλυψα πως του αρέσει ιδιαίτερα να κάνει, και στο οποίο ήταν πολύ καλός, ήταν να βρίσκει με την αναζήτηση άρθρα και να τα διαβάζει.. Φυσικά λέγοντας άρθρα εννοούμε μικρά, με θέματα που να του άρεσαν και φυσικά με πολλή δυσκολία στην αρχή. Του άρεσε όμως πάρα πολύ!
Αυτό, όταν ξεπεράσαμε το αρχικό στάδιο, να κοιτάμε δηλαδή μόνο τις εικόνες και να σχολιάζουμε έγινε το αγαπημένο του κομμάτι στη συνάντηση μας... Ταυτόχρονα όμως, ήθελα να ξεκινήσει να γράφει, έστω και λίγο, για να δουλέψουμε παράλληλα και το γραπτό λόγο. Και σ' αυτό τη λύση έδωσε ο Υπολογιστής... Ενώ δεν ήθελε ν' ακούσει κουβέντα για γράψιμο στο χαρτί, τρελαίνεται να γράφει στον Υπολογιστή..
Η όλη διαδικασία του να μπει σε αρχείο, να βάλει τίτλο, να τον υπογραμμίσει κι όλ' αυτά τον έκαναν να μην το βαριέται ποτέ. Και ταυτόχρονα, ένα άλλο μεγάλο όφελος που παρατήρησα απ' όλο αυτό ήταν ορθογραφία. Η διαδικασία του να κάνει κάτι λάθος, να επιστρέψει πίσω (αφού ο ορθοφράφος το κοκκίνιζε) και να το εντοπίσει διορθώνοντας το, τον βοήθησε πολύ στο να μπορέσει να μάθει πολλές λέξεις...
Φυσικά σ' όλο αυτό βοήθησε και η δασκάλα του που ήταν πολύ συνεργάσιμη και δουλέψαμε μαζί, εγώ από το σπίτι κι αυτή στο σχολείο... Ακόμα και όταν τους έβαζε να γράψουν κάτι στο σπίτι, για κάποιο διάστημα εμείς την παίρναμε εκτυπωμένη, αφού την κάναμε στην υπολογιστή!
Σήμερα, παρόλο που ακόμα προτιμά να δουλεύει στον υπολογιστή, δεν έχει κανένα πρόβλημα να γράψει στο χαρτί, όπως είπα και πιο πριν τα γράμματα του έχουν βελτιωθεί πολύ και έχει μάθει να γράφει σωστά πολλές λέξεις, ενώ μπορεί να διαβάσει άνετα ότι κι αν του δώσεις!
Ο ρόλος των Υποστηρικτικών Τεχνολογιών στην εκπαίδευση είναι πολύ σημαντικός και είναι ίσως ο μόνος τρόπος για μια μερίδα μαθητών ώστε να έχουν πρόσβαση στη μάθηση... Αυτό πρέπει να απασχολεί κάθε εκπαιδευτικό που θέλει να ονομάζει τον εαυτό του μάχιμο και να νιώθει ικανοποιημένος από αυτό που προσφέρει στους μαθητές του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου