Με πόσα πρόσωπα θα μπορούσε να κάνει την εμφάνιση του ένας όρος, ειδικά όταν πρόκειται για την Κύπρο και πολύ περισσότερο, όταν στην Κύπρο, αυτό ο όρος αφορά και αναφέρεται στον ευρύτερο τομέα των ατόμων με αναπηρίες.
Το θέμα που αναφέρεται στην Κοινωνική Δικαιοσύνη και πως αυτή κατοχυρώνεται ή όχι από τις Υποστηρικτικές Τεχνολογίες είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει τον καθένα μας... Από την πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε το συγκεκριμένο μάθημα, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι πως τελικά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτές οι Τεχνολογίες, αυτές που έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορούν ν' αποτελέσουν το σκαλοπάτι που θα μας πάει ένα βήμα πιο κοντά σε κείνη την κοινωνία που θα μπορούμε να λέμε ότι καταφέραμε επιτέλους να πραγματοποιήσουμε το όραμα μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, πως μπορούμε λοιπόν να εξασφαλίσουμε και να είμαστε σίγουροι για το ρόλο που έχουν να επιτελέσουν.
Το θέμα που αναφέρεται στην Κοινωνική Δικαιοσύνη και πως αυτή κατοχυρώνεται ή όχι από τις Υποστηρικτικές Τεχνολογίες είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει τον καθένα μας... Από την πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε το συγκεκριμένο μάθημα, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι πως τελικά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτές οι Τεχνολογίες, αυτές που έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορούν ν' αποτελέσουν το σκαλοπάτι που θα μας πάει ένα βήμα πιο κοντά σε κείνη την κοινωνία που θα μπορούμε να λέμε ότι καταφέραμε επιτέλους να πραγματοποιήσουμε το όραμα μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, πως μπορούμε λοιπόν να εξασφαλίσουμε και να είμαστε σίγουροι για το ρόλο που έχουν να επιτελέσουν.
Ξεκίνησα την ανάρτηση αυτή μέρες πριν, έχοντας στο μυαλό μου διάφορα, και χαίρομαι που δεν την ολοκλήρωσα ποτέ, παρά μόνο τώρα που μπορώ να δώσω αρκετά ξεκάθαρα νομίζω μια απάντηση... Μέσα από τις διαλέξεις έχουμε δει διαφόρων ειδών μορφές τεχνολογικών προϊόντων με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ατόμων με αναπηρίες και συζητήσαμε αρκετές φορές θέματα που αφορούν τα τεράστια προβλήματα που εμφανίζονται από το κόστος, την πρόσβαση, την αξιοποίηση από συγκριμένες ομάδες ατόμων.
Είναι γεγονός ότι πολλές φορές η υποστηρικτική τεχνολογία ίσως χρειάζεται αρκετά μεγάλα κονδύλια ή και ίσως με τον ίδιο τρόπο που δίνει πρόσβαση σε μια ομάδα ατόμων στη μάθηση ή σε μια υπηρεσία, ταυτόχρονα αποτελεί εμπόδιο για κάποια άλλη ομάδα.
Θα περιοριστώ στο πιο απλό παράδειγμα που θα μπορούσα να πάρω, μιας και μια πρόσφατη εμπειρία μου από την Κρήτη με έκανε να δω τα πράγματα πιο αισιόδοξα (αν μπορώ να το πω με αυτό τον τρόπο). Οι χώροι στάθμευσης αναπήρων, ειδικά στην Κύπρο, δίνουν και παίρνουν, μιας και ο κόσμος ακόμα δεν έχει καταλάβει τη σημαντικότητα της ύπαρξης τους και πολύ περισσότερο του να είναι ελεύθεροι, αφού απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο σ' αυτά τα άτομα. Δυστυχώς στην Κύπρο, σπάνια θα βρεις τέτοιους χώρους ελεύθερους, ειδικά σε υπηρεσίες που χρησιμοποιεί αρκετός κόσμος και που οι υπόλοιποι χώροι είναι περιορισμένοι σε αριθμό.. Είναι πάντα εκείνο το συναίσθημα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπάρχουν οι χώροι αυτοί για να εξυπηρετήσουν κάτι ή απλά για να δίνουν την ευκαιρία σε κάποιους να εκφράζουν το ρατσισμό τους αγνοώντας τα πάντα.
Πριν λίγες μέρες ήμουνα στην Κρήτη και κάποιος είχε σταθμεύσει σε ένα τέτοιο χώρο, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς όχι ακριβώς επάνω αλλά δίπλα, με τρόπο όμως που εμπόδιζε τη στάθμευση οποιουδήποτε άλλου αυτοκινήτου στο χώρο αυτό. Η πρόκληση ήταν μεγάλη, μιας κι όταν το βλέπω αυτό στην Κύπρο συνήθως αντιδρώ, ήμουνα όμως με παρέα για διακοπές σε μια προσπάθεια να βγούμε απ' τη ρουτίνα της καθημερινότητας, και παρόλο που η επισήμανση από μέρους μου ξεκίνησε στην παρέα μου τη συζήτηση και την κριτική της όλης πράξης, ωστόσο είχα τις ενδείξεις και τις αντιδράσεις στο να επέμβω και να ζητήσω το λόγο..
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων αφέθηκα στις σκέψεις μου για να αποφασίσω αν θα έπρεπε να πω κάτι και τι ή αν θα έπρεπε να το αφήσω να περάσει απαρατήρητο και πριν βγω από όλη αυτήν τη διαδικασία ένα όχημα της αστυνομίας σταμάτησε στη σκηνή. Όταν άρχισε ο αστυνομικός να ρωτά σε ποιόν ανήκε το αυτοκίνητο και στη συζήτηση που ακολούθησε μετά μεταξύ αστυνομικού και κατόχου του αυτοκινήτου ένιωσα εκείνη τη δικαίωση, λες κι όσα υποστηρίζουμε και αγωνιζόμαστε στην Κύπρο εκεί βρίσκουν απήχηση όχι μόνο από μια μερίδα ατόμων, αλλά και από το ίδιο το κράτος. Φυσικά, ο οδηγός μετακίνησε το αυτοκίνητο του μπροστά στην απειλή του αστυνομικού να τον γράψει και το όλο θέμα έληξε...
Αυτό που με έκανε να οργανώσω τη σκέψη μου όσο αφορά το θέμα της υποστηρικτικής τεχνολογίας είναι το γεγονός ότι ακόμα και κάτι τόσο απλό, υπάρχει πάντα ένας τρόπος εξασφάλισης και κατοχύρωσης, αρκεί να ληφθούν από τους αρμόδιους φορείς τα κατάλληλα μέτρα! Φυσικά το γεγονός αυτό δεν λύνει θέματα πιο σημαντικά, όπως τα ζητήματα αγοράς και κόστους αν αναφερόμαστε σε συσκευές ειδικά που χρειάζονται αρκετά κονδύλια, όμως αν πάρουμε σαν απαρχή ένα τόσο απλό παράδειγμα που ήταν για μένα κάτι πολύ διαφορετικό από την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων που έχω συνηθίσει στην Κύπρο, είναι τουλάχιστο αισιόδοξο...
Πέρα από το συγκεκριμένο περιστατικό, το γεγονός ότι αρκετοί από τους χώρους για άτομα με αναπηρία δεν έφεραν μόνο την κατάλληλη σήμανση, αλλά απευθύνονταν και σε συγκεκριμένα άτομα, μιας κι είχαν αριθμό πινακίδας αυτοκινήτου δίπλα από αυτήν, απαντά νομίζω από μόνο του αν και κατά πόσο η Υποστηρικτικές Τεχνολογίες μπορούν να προσφέρουν αλλαγή στην ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία, είτε προς τη μια κατεύθυνση, κάνοντας την πιο καλύτερη, είτε προς την άλλη, θέτοντας ακόμη περισσότερους φραγμούς κι εμπόδια... Το πoια κατεύθυνση όμως θα πάρει, αυτό είναι θέμα αντιμετώπισης από τον κόσμο, ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης του, καθώς και της προσπάθειας από μέρους της κοινωνίας να τηρούνται κάποια πράγματα που θα δίνουν την σωστή κατεύθυνση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου